"Adam, sen var ya, bu kapıdan hiçbir zaman beni severek girmeyeceksin"
97Toplam Yazı
Uzun uzun şarkılar yazmam lazım sana, Uzun uzun sevmem gerek seni sabah beş buçukta, Uzun uzun betimlemeliyim seni, Şu kısacık ömrün en başında. *** Uzun uzun yolların sonunda ulaşmam lazım
Eski çocukluğum kalmamış, özlemişim kendi kendime kurduğum oyunları; boş koltuklara söylediğim şarkıları, boşluklara attığım kahkahaları. Yalnızmışım, yalnız ama mutlu. Kanarmış dizlerim, acımazmış canım. Asırları değil, saniyeleri alırmış ömrümden kabuk bağlamaları
Yaşarken ölmek saçma geliyor kimi zaman. Ya yaşamaya ya da ölmeye neden aramaya başlıyorsun. Saçma sapan yollara giriyorsun, sonunu bilmediğin, bilmekten korktuğun. Mesela bazı geceler kapatıyorsun kendini odana, önünde bir
Korkma, güçsüz değilim eskisi kadar. Alışıyormuş insan, alışmak zorunda kalıyormuş ya da. Gözlerim dolmuyor artık baba kız gördüğüm de, özenmiyorum da üstelik. Bana bir yudumunu çok gördüğün sevgini başkalarına kepçe
Ezbere bildiğim yolların var, İki derin nefesten sonra, Sol kaburganın altında dinleneceğim yerler. Ezbere bildiğim acıların var, Kendi ellerimle açtığım, Ve deştiğim üstelik. Ezbere bildiğim sonlarımız var, Gidenin sen, kalanın
sanırım bundan sonra tüm acılarım büyük harflerle başlayacaktı.
Yüzyıllık suskunluğunla karşımdasın. Dudaklarının üstüne düşen bıyıklarını, birbirine karışmış sakallarını, tütün sararken suratında oluşan o düşünceli ifadeyi izliyorum. Arada sigarandan hızlı hızlı nefesler alıyorsun, arada o küçük gözlerini kısıp uzun
Yerin dibini bulduğum bilmem kaçıncı gün, saymadım. Oturdum ve ölmeyi bekledim, oturdum ve birinin o tetiğe basmasını bekledim. Annem, kırk yaşındaydı, isyan bayrağını çekti. Kadehlerin son yudumundan topladım her gece.
“Ben hiç bir yağmurda babamla ıslanmadım.Gerçi dışarı çıkarken babam şemsiyeni yanına al demedi hiç.Akşamları eve geldiğinde sevindiğim tek büyüğüm annemdi.”Eve girdiğimde seni koltuğunda otururken bulmadım hiç,ya da gecenin bir körü
