Maktûl.

Ezbere bildiğim yolların var,

İki derin nefesten sonra,

Sol kaburganın altında dinleneceğim yerler.

 

Ezbere bildiğim acıların var,

Kendi ellerimle açtığım,

Ve deştiğim üstelik.

 

Ezbere bildiğim sonlarımız var,

Gidenin sen, kalanın ben olduğum;

Her saniye kendimi yerin dibinde bulduğum.

 

Ezbere bildiğim ellerin var,

Mesela tutup kendimi avuttuğum,

Tüm dünyayı karşımda bulduğum.

 

Ezbere bildiğim öpüşlerin var,

Saçlarımı koklayarak öperken,

İçimi dolduran huzurun.

 

Ve ezbere bildiğim ölüşlerim var,

Katilin sen,

Maktulün ben olduğum.