Nilüfer KILINÇ
Baharın gülen yüzüdür Nisan ayı. Bereket yağmurlarıyla da ünlüdür. Ama “Nisan” takvim yaprağından şöyle bir görünüverdiyse eğlence başlamış demektir.
Nisan ayının geldiğini sıraların altına saklanmış masumiyetten anlarsın önce. “Öğretmenim biz gittik diye çok korktunuz öyle değil mi?” Öylesine saf, öylesine temiz ki gülen gözleri… Zaten bu sadece şaka olmalı. Çocukların olmadığı, gizlendiği bir dünya yaşanılabilir gelmedi bir anlığına da olsa.
Çocuk demişken her zamanki gibi en güzelini düşünmüş Atam. Çocukların yüreklerine dokunan en güzel bayrama milletçe sahip olmuşuz.
“Bugün 23 Nisan
Neşe doluyor insan.”
Nasıl neşe dolmaz. 90’lı yılların çocuğu olarak hatıralarımdan silinmeyecek bayramdır. Heyecanını aynı o günlerdeki gibi tekrar tekrar hissedebiliyorum.
Hatırlıyorum;
Meydana beş koldan bando eşliğinde akın eden okulları,
Sırada ellerimize tutuşturulmuş “Egemenlik, kayıtsız şartsız milletindir.” sözünün haklı gururunu,
İzci, hemşire, avukat kostümlerini giymek için kıyasıya yarışımızı,
Kaybolma korkusuna rağmen pamuk şeker satan amcayı,
Yarışmaları, halk oyunları gösterilerini, çisil çisil yağıp da üşütmeyen nisan yağmurunu…
Ve hatırlıyorum bayram gününde yasımızı. Turgut Özal’ı birkaç gün öncesinde kaybedişimizi.
Bugün de bayramı öğrencilerimle yaşıyorum içimdeki çocuğu hatırlayarak. Çocukluklarında güzel hatıralar biriktirsinler, değerli mirasımıza sahip çıksınlar, yaşasınlar ve yaşatsınlar diye.
Hayatımız boyunca bize kalan tek yadigar çocukluğumuz. Bayramı çocuk gözüyle görmek ve yaşamak, onların o minik yüreklerine dokunmak, mutluluklarına şahit olmak, başarılarıyla gururlanmak da öğretmenliğin en güzel tarafı.
*
Biz bayrama hazırız ve bugün bizim bayramımız.
Sınıfımız;
Gösteri eskibimiz;
Ve şiirimiz;
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız kutlu olsun.
