Seni Hiç Sevmedim

Seni sevmiyorum değil, seni hiç sevmedim.
Şimdiki zamanım, evvelim, ahirim… Seni hiç vâr etmedim!
Tuttum ellerinden,
Baktım gözlerinin içine uzun uzun,
Yetmedi ağladım,
Yetmedi ağlattım seni gecelerce…
Şarkılar söyledim,
Şiirler okudum,
Bu yalana methiyeler dizdin senelerce…

Seni sevmiyorum değil, seni hiç sevmedim.
Dokununca sana yanıyor derdim tenim,
Hiç yanmadım,
Ateşlere attım seni, yandın,
Hiç aldırmadım.
Ben kötü bir adamdım Gece,
Günlerce anlattım sana bunu,
Dökülen iki gözyaşıma kandın,
Bana hiç inanmadın.

Seni sevmiyorum değil, seni hiç sevmedim,
O banka sadece seninle oturmadım,
O şarkıyı sadece seninle söylemedim,
O kadehi sadece sana kaldırmadım,
O yoldan sadece seninle yürümedim,
O gömleğime sadece senin kokun sinmedi,
Ben hiçbir zaman senin olmadım,
Bu yalanı sen tek başına yaşadın.

Seni sevmiyorum değil, seni hiç sevmedim,
Ailen ben değildim,
Baban olmadım hiç,
Ya da abin…
Bizde biri bitse, biri kalmazdı,
Biz hiç bir olmadık,
Biz hiçlikten öteye bir adım atamadık.

Seni sevmiyorum değil, seni hiç sevmedim,
Adını anan kimseyi susturmadım,
Saçlarına dokunurken titremedi ellerim,
Utanmadım, sıkılmadım,
Aylar sonra sana başka bir kadının ismiyle seslenirken,
Utanmadım, sıkılmadım,
“Sen bir sabaha benimle uyandın,
Ben aylardır her güne onunla uyanıyorum”
derken,

Seni sevmiyorum değil, seni hiç sevmedim.
Bir zamanlar beni çok sevdin,
Seni sevmiyorum, deme vaktin.

Seni sevmiyorum.