Yaren Gece ÖZTÜRK
ani krizler, kalp sızısı
ve teslim olduğum bu karanlık.
yaşamak işi bu kadar zor olmamalıydı,
tuttuğum kalem bir kor olup avuçlarımda
canımı yakmamalıydı.
bu acı tanımadığım, bilmediğim,
oturup anısına bir kadeh dahi içmediğim..
göğüs kafesimi parçalayıp geçmek için zorlamamalıydı.
yaşayan bir ölüyken,
ölümü düşünmek bu kadar zor olmamalıydı.
kimsin.. kimdim,
nereden geldim, nereye gittim..
cevapsız sorular, içimi kemiren düşünceler,
beynimde susturamadığım o ses!
bununla yaşamak mecburiyetim olmamalıydı.
ne yazık ki burdayım,
bir ömür bitene kadar..
dünya denen şerdeyim,
ne yazık ki serden geçemedim,
acıyan bakışlarınızın hapsindeyim.
ruhuma bıraktığınız izleri,
yalan varlıklarınızı ezberledim.
bir gün çekeceksiniz bakışlarınızı üzerimden,
silah sesinin geldiği yöne doğru..
namlunun ucundaki ruhumu göreceksiniz,
üstü başı bıraktığınız izlerle dolu!
