Ya Sarhoşsun Ya Aşık

“Bahsetme kimselere yaramızda kalsın
Sığmadık şehirlere şiirlere taştık
Unutmadım yine bir büyüklük bende kaldı
Ah kadehler kırıldılar sana bu gece…”

“İçki kötülüklerin anasıdır” derler. İnanasım gelmiyor sevgili. Bir bardak suyumda da sen vardın benim; bir kadeh rakıyla da gezdirdim seni damarlarımda. Kahvemde de vardın; şekersiz çayımda da ısıttım içimi seninle. Minicik bir tohumdu sevdam… Dilimden akıp da kalbime seni fısıldayarak giden tüm içtiklerimle anlatıyorum sana.

Sevgilim,

Sen benim fıstıklı çikolatası yanında kahvem oldun ilk. Karşılıklı içtiğimiz, en çok köpük hangisinde var diye şakalaştığımız, senin çikolatanı çaldığım kahve… Biliyordum acı olacaktın ama ben o çikolataya kanmak istemiştim. Acıyla tatlının damağımda birbirine karışırken sen içime işlemeye başlamıştın.

Likörle devam ettim. Hafif hafif çakırkeyf oluyordum. Tutuluyordum, bir bulutun üstüne çıkıp havalanıyordum adeta. Sarhoş oldukça kahkahalarımla yükseliyordum. Mutluluk sarıyordu etrafımı, uçuyordum yere çakılacağımı bilmeden.

Soğuk kış sabahlarımın çayı gibiydin. Olmazsa olmaza doğru gidiyordun. İhtiyaç duyuyordum sana, içimi ısıtacak bir damlacık sana.

Bir şarap oldun benim için sonra. O çok sevdiğim Şirince evlerinin şömine karşısında içmeye başladım seni ve tutkuya dönüşüyordun. Kırmızıydın. En sevdiğim renktin artık aşktın. Sen kanıma karıştıkça ben sana karıştım. Şampanya içer gibi içtim dudaklarını. Dudaklarımdan kalbime aktın her yudumda. 

Yavaş yavaş sertleşiyordu kadehlerim.

Cin içer gibi bir masada oturup içtim, içtim, içtim seni sanki hiç genzimi yakmıyormuşçasına… Sanki beni hiç sarhoş etmiyormuşçasına. Kalktım ayağa ve darmaduman ettiğini anladım. Üzerine günlerce bardak bardak su içtim, içimde yaktığın ateşi söndürmek için içtikçe harlandığını bilmeden 

Ve şimdi bir rakısın soframda, yarım kalanımsın gidişine kadehler kırdığım sevgilim. Dağıtamıyorum da kırıp dökemiyorum da. Usul usul sek içiyorum seni ve net söylüyorum…

Seni çok özlüyorum sevgili.