Şimdiye kadar kaçınız, elinize kalemi kâğıdı alıp da babasına mektup yazmıştır?
Ya da kaçınız şimdiye kadar, uzun zamandır babanıza karşı söyleyemediklerinizi bir kâğıda yazıp da başucuna bırakmıştır?
Belki en son çocukken…
Büyüdükçe nasıl da değişiveriyor huylarımız değil mi?
Aslında küçükken kendimizi utangaç sayıyoruz ama büyüdükçe daha çok çekinir oluyoruz içimizdekini cesurca söylemeye…
Aslında işin özeti utangaçlığı ya da susmayı bir kenara bırakıp sevdiğini doya doya haykıracaksın babam seni çok seviyorum diye.
23.12.2018 sabaha karşı babam öldü onunla birlikte bende öldüm.