Düşünmek.

Malum karantina günleri. Aksiyon alamıyorsun bu günlerde kolayca. Hafta içi akşam, sonra bütün hafta sonu  ya yalnız ya arkadaşlarında bir eve tıkılıyorsun. Hafta içide çalışıp mesai saatleri boyunca Tavuk gibi kümese. Bu nedir allasen açık cezaevi hayatı resmen. Gerçek bir Çin işkencesi.

Çocukken çok dediler, yarasaya bakmayın gözünüze işerse kör olursunuz. Harfi harfine uydum büyüklerimize. Vardır bir bildikleri dedim.  Ulan Çinliler gelseydiniz görseydiniz bizim buraki ilimi irfanı.:(

Neyseki çok önceleri başlamışım bu yalnızlık antrenmanlarına. Hiç zorlanmıyorum dersem yalan olur. Onu da ben sevmem. Yine bir hafta sonu müzik, kitap, dizi, film, ordu jimnastiği tüfeksiz hareketler sıkıldım.

Açıklarımı kapatmak, eksiklerimi gidermek, hatalarımdan ders çıkarmak adına başladım düşünmeye. Anılardan anılara, gelecek planlarından plansızlığa geçiyorum. Gittiğim gördüğüm, gitmeyip fotoğraflarından tanıdığım yerleri geziyorum. Birden aklıma yıllar önce unuttuğumu düşündüğüm bir arkadaşım  geliyor. Nereden geldiğini biliyorum bu arada. Bağyan tabide. Adı s ile başlıyordu. S’ de gezinirken hayatımda olan geçen bir çok s farkettim.

Hep iz bırakmışlar güzel şeyler yaşatmışlar. Anılarımın bir çoğunu onlar oluşturmuş. Tatlısıyla acısıyla kazancıyla kaybıyla. Değer verdiğim arkadaş kız arkadaş genelde s. Tesadüfleri seveni ben sevmem onu da söyleyeyim. S severler derneği falan kurayım en iyisi.  S’ yi korumaya aldırayım. Ya s’ ye bir şey olursa. Ya da dilim peltekleşirse.

Durunca anladım ki Benim Alfabem 29 harften oluşmuyormuş. Ğ bir işe yaramadığından 28 diyeyim. Bunu da çarptı yüzüme. En iyisi ben obsesif bozukluk haline getirdiğim s’ nin sağlığı hepimizin sağlığı :)) diyeyim.

Yine düşünmek yaradı işime. Sonucunda S hastalığını tespit ettiğime göre çareyi de söyleyeyim. Arapçayı, İbraniceyi Farsçayı ben istemem.;) Olmadı pandemiden sonra Kiril alfabesi öğrenirim..