Süreyya GÜL
Merhaba,
İnsan nasıl karar verir yanlış ile doğruya, iyi ile kötüye, hayatını nasıl yaşayacağına, ne iş yapmak istediğine, ne olmak istediğine ya da ne olmamak istediğine? Bu kadar zor sorular olmasa da bazen basit kararlar da hayatımızda önemli rol oynar. Çünkü alınan her karar bizi bir yolculuğa çıkarır. ”Yolculuk” yol’dan türer, velhasıl yolculuk yolda geçer. Bu yolda öğrendiklerimiz de vardığımız noktadan çok daha değerlidir.Çünkü varılan nokta yolda kazandıklarımızın toplamıdır. Ve seçimlerimizin, kararlarımızın sonucudur geldiğimiz nokta.
Bu yazıya başlarken şiir üzerine bir yazı kaleme almalıyım dedim. Fakat nereden başlayacaktım? En sevdiğim şiirlerden birini mi paylaşsam yahut biraz daha eskiye çocukluğuma gidip beni etkileyen bir şiirle mi başlasam ya da şuan ki halet i ruhiyemle ilgili bir şiir mi? Velhasıl kelam ilk ezberlediğim ve bende hatırası çok kıymetli bir şiiri paylaşmaya karar verdim.
Anlatamıyorum – Orhan Veli Kanık
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?
Bu şiir bana yolculuğu hatırlatır. İlk kıtası gözyaşıdır Orhan Veli’nin. İnsan bu dünyadaki yolculuğuna da ilk nefesle birlikte ağlayarak başlamamış mıdır? Bu adeta hayat yolculuğunun başlangıcıdır. Dizelerde ağlar bize , yüreğini açar, onu duymamızı ister, kendini anlatırken suretimizi yansıtır bize ayna misali.
Ve ben de bu mısralara düşen bir damla gözyaşının kağıtta dağılan mürekkebini seyrettim hayali cihanda..
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Artık derdiyle mutludur Orhan Veli. Onu anlamış,mana ı sırrına ermiştir. Derdi onu günbegün varacağı noktaya yaklaştırmaktadır.Hayatın şarkısı artık sevinç şakımaktadır. Kelimeler artık yetersiz, derdinin öğrettikleriyle mutludur.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum
Artık alınan kararlar alınmış ,seçimler yapılmış, yol ayrımları geride kalmıştır. Yolculuk her an sürmekte fakat varılacak nokta da ufukta görünmektedir. Şuuren anlamıştır Orhan Veli yolculuğun sonunu, aslında başlangıcını. Bizlere anlatmaya kelimeleri tükenmiş ama kelimelere sığmaz şekilde her şeyi söylemek de mümkündür.
O yer, yolculuğun sonu, her şeyin başlangıcı, günbegün yürüdüğümüz, her nefeste yaklaştığımız, yalnızlığımız ama çokluğa koştuğumuz.. Orhan Veli’nin anlatamadıkları, bizim hala anlayamadıklarımız..
Hala seçimler yapabiliyorken, yolculuğun tadını çıkarıp gün geceye karışırken Orhan Veli gibi mutlu, onun gibi idrak halinde kendi yolculuğumuzu yapmamız, sonsuz başlangıçlara yürümemiz dileğiyle..
Sevgiyle..
