Evrende ki en büyük korkun ile en büyük arzunun aynı şey olması ne tuhaf değil mi?
Biz neyi aramaya geldik? Aşkı mı? Doğruluğu mu? -Aşk için bugüne kadar hata yapmadık mı? Bilerek kötü insan olmadık mı aşkımız için! -Ya da sırf doğru insan olabilmek için aşkı
“Gülümse” dedi. İçinden nasıl geliyorsa öyle gülümse! İstersen bir çocuk şenliğiyle kahkaha at, İstersen de şehvet içersin gülmen, İstersen masumca kıkırda… Birine bağlama gülüşünü, o yanından gitti diye de gülmekten
“YALNIZLIK Yalnız kaldınız sanırsınız, Biliyorum. Yalnız bırakılmışsınız, Biliyorum. Ötesi yok.” Aslında var Özdemir Asaf’ın da dediği gibi: “Ötesi var; Yalnızlık Müziğin bile seni dinlemesidir. Yalnızlık İnsanın kendine mektup yazması Ve
Sessizleştim… Konuşmanın hiç bir işe yaramadığını anladığım da, İnsanın kendini ifade etmesi için paralamasının hiç bir şey ifade etmediğini anladığım da, İyi konuşmada art niyet, Kötü konuşmada yaftayı yediğimde, Sessizleştim….
Bizleri şu anda yaşadığımız halet-i ruhiyeye sessizce sokan kavramlardır. “Din, Halk, Bilgeler, Yöneticiler..“ Çok tedirginim! Kendim için değil çocuklarım için bu tedirginliğim. Oğlumun hayatımızda ki bu kadar kötülüğün farkında olup