Nazım Hikmet’in bir şiiri vardı…
“Sevmek mükemmel bir iş delikanlı,
Sev bakalım.
Madem ki kafanda yıldızlı bir gece var
Benden izin sana
Sevebildiğin kadar sev…”
“Sevebildiğin kadar “
Hayatta ki en sade ve en güzel temenni bu galiba…
Kim bilir belki o tepende ki yıldızlar sönecek
Kim bilir kafanda paralanacak o yıldızlar…
Ama bileceksin!
Sen yapmışsın elinden geleni.
Hayatında herşeyi yapabildiğin kadar yap.
Sevmeyi de,
Nefret etmeyi de,
Arkadaşlığını da,
Dostluğunu da,
Ağlamanı da,
Kahkahanı da,
Yapabildiğin kadar yap.
Ne eksiğin kalsın!
Ne fazlan olsun!
Kendin için yap.
Onun için, bunun için, şunun için, toplum için, ailen için değil sadece kendin için yap ve yaşa!
İşte o zaman mutlu olcaz…