içinde

Dayak Ve Çocuk

Dövüldüğünde bir çocuk;

Haysiyeti, şahsiyeti ölür.

Ses çıkaramaz belki ama,

Büyüyünce zor sever o çocuk.

Küçükken hem de çok küçük,

Hatırlamayanımız yoktur.

Bazen çamurdan bazen tahtadan,

Oyuncağı kırıldı mı ağlar o çocuk.

Bazen oklava bazen terlik,

Bazen azar bazen ceza,

Cennet meyvesi denilen,

Sopayı hep yer o çocuk

Bisikletten düşünce veya arkadaşı itince

Saçları kesilip boncuk gözyaşları dökünce

Her yara her iz zamanla silinir giderde

Yediği dayağı asla unutmaz o çocuk

Ayakları altında cennet, Hakları hiç ödenmez

Dayağa gelince gözü döner evladına acımaz

Canı yanan ağlayarak hep dua eder durur.

“Büyüyünce yarım ekmek vermicem” der o çocuk

Gelecektir, hazinedir, soydur, soptur.

Bazen avukat, bazen hâkim, bazen doktor

Mücevher istersen boynunda, kolunda safir

Nadide bir çiçek gibi yetişmelidir o çocuk

Yazar İrfan SAYAR

Öğr.Gör., Maden Mühendisi, İş Güvenliği Uzmanı, İSG-SEN Genel Başkanı, Yazar
Kitapları
-İnsan Hayatı
-Çocuklarla İş Sağlığı ve Güvenliği

Bir yanıt yazın

hayat-dediğin-tiyatro

Hayat Dediğin Bir Tiyatro Sahnesi

yozgat-düğünü

Yozgat Düğününe Gitmediyseniz Düğüne Gittim Demeyin