Bugün Kendime Bir Söz Verdim

Bugün kendime bir söz verdim. Belki kimsenin duymadığı, belki de sadece içimde yankılanan küçük bir cümleydi ama benim için çok şey ifade ediyor: Artık hayatımı ertelemeyeceğim.

Uzun zamandır fark etmeden hep ertelemişim.

Mutluluklarımı ertelemişim mesela…

“Bir gün rahatlarım da gezerim”, “bir gün daha çok vaktim olur da yazarım”, “bir gün cesaretimi toplayıp söylerim” diye diye günleri harcamışım. O “bir gün” hiçbir zaman gelmemiş.

Sonra düşündüm: Neden hep yarına bırakıyorum?

Yarın dediğim şey, aslında bugünün üzerine yığılmış başka bir sorumluluk değil mi? Belki yarın hiç gelmeyecek, belki de geldiğinde ben aynı isteklere sahip olmayacağım.

Hayatı böyle parça parça tükettiğimi, aslında en kıymetli olan bugünü hiçe saydığımı anladım.

Bugün kendime söz verdim:

Artık basit şeyleri bile ertelemeyeceğim.

Bir kahve içmek istiyorsam hemen yapacağım, bir kitabın ilk sayfasını okumak istiyorsam bekletmeyeceğim, sevdiklerime “iyi ki varsın” demek aklıma düştüyse o an söyleyeceğim.

Çünkü fark ettim ki, mutluluk dediğimiz şey kocaman bir hediye değil. Küçük küçük anların yan yana gelmesi. Ve ben o küçük anların çoğunu kaçırmışım.

Elbette korkularım olacak, elbette güvensizliklerim beni durdurmaya çalışacak. Ama artık onlara kulak asmayacağım. Çünkü asıl kaybettiğim şey, harekete geçmekten korktuğum için elimden kayan zaman olmuş.

Bugün kendime söz verdim:

• Hayallerimi küçümsemeyeceğim.
• Ertelediğim şeylerin üstüne gideceğim.
• Kalbimden geçenleri saklamayacağım.
• Ve en önemlisi, her sabah uyandığımda “bugün elimdeki tek günmüş gibi” yaşayacağım.

Biliyorum, belki yine düşeceğim, belki yine erteler gibi olacağım. Ama bu sefer kendime verdiğim sözü hatırlayacağım. Çünkü insanın en güçlü bağı, kendi vicdanıyla yaptığı anlaşmadır.

Bugün kendime söz verdim…

Ve bu sefer, tutacağım. 🌸