Hergün sabah 6’da uyanıyorum,
Bunalıyorum, boğuluyorum kendimi dışarı atıyorum,
Sen tabii ki bunu bilmiyorsun…
Parktaki çay bahçesi açıktır herhalde, oraya gidiyorum,
Uyumam gerek aslında bu saatte kendime kızıyorum,
Parkta tüm taşlara tekme atıyorum, ayağımı incitiyorum,
Sen uyu mışıl mışıl, ne yazık ki bunu da bilmiyorsun…
Parkta kahvemi sade içiyorum,
Haketmiyorum tatlı şeyleri diyorum,
Evet sanırım seni takıntı yapıyorum,
Sen kahveni iki şekerli iç, ne bilirsin ki sen!?
Çay bahçesindeki çiçeği koparıyorum,
Koparıp masamın üstünde yaprakları ile adını yazıyorum,
Sen bunu da bilmiyorsun…
Bilme zaten! ben zayıf bir insan değilim!
Kendimi kandırıyorum bak bunu ben mesela iyi biliyorum,
Yanıma oturmak isteyen parktaki amcalara surat yapıyorum,
Beni asosyal yaptın hep tek kalmak istiyorum..
Sen sosyal insan, git eğlen hiç mi üzülmedin ama neden?
Saat 10 olmuş,, ben hala sana şiir yazıyorum
Bilme birşey! Hesap lütfen…