Nasıl anlar insan kaybolmadan eve vardığını
Kaçıncı vagon geçerken anlar kış gelir yine
Ve
Hangi yorganın altında ölür yaşlı bir göçmen nine
Ya da hangi taştan mağara geçirmez yoksulluğu
Hangi el örmesi bez bebek öldürebilir umudu
*
Sen hangi rayın altına yatarsın da
Trenler tam omuzlarında şaha kalkar
Beyaz bembeyaz dalgalanan tenin
Hangi ölüyü kıskandırır da havalanır yorganlar
*
Ya da ben bir sonbahar akşamı
Kulaklarım kuşların konduğu tellerdeyken
Dudaklarımla duyarım sesini
*
Ya da ben kara zemheride bir sabaha karşı
Gözlerim kan çanağı iken
Nasıl alırım ölüm haberini
*
Ya da ben ölmeliyim bu gece
Kafamın üstündeki gökyüzüne küskünüm
Ayaklarımın altındaki cehenneme yürürüm
*
Ve ben gerçekten ölmeliyim bu gece bitmeden
*
Beyaz tenini kanımla kirletmeden
Tren raylarında sahipsiz kalmadan
Omuzlarının ışığına dalıp gitmeden
*
Ve ben gerçekten ölmeliyim bu gece
Yorganın altında bir gece daha seni sevmeden