içinde

Ölüme Giden Son Vagon

Nasıl anlar insan kaybolmadan eve vardığını

Kaçıncı vagon geçerken anlar kış gelir yine

Ve

Hangi yorganın altında ölür yaşlı bir göçmen nine

Ya da hangi taştan mağara geçirmez yoksulluğu

Hangi el örmesi bez bebek öldürebilir umudu

*

Sen hangi rayın altına yatarsın da

Trenler tam omuzlarında şaha kalkar

Beyaz bembeyaz dalgalanan tenin

Hangi ölüyü kıskandırır da havalanır yorganlar

*

Ya da ben bir sonbahar akşamı

Kulaklarım kuşların konduğu tellerdeyken

Dudaklarımla duyarım sesini

*

Ya da ben kara zemheride bir sabaha karşı

Gözlerim kan çanağı iken

Nasıl alırım ölüm haberini

*

Ya da ben ölmeliyim bu gece

Kafamın üstündeki gökyüzüne küskünüm

Ayaklarımın altındaki cehenneme yürürüm

*

Ve ben gerçekten ölmeliyim bu gece bitmeden

*

Beyaz tenini kanımla kirletmeden

Tren raylarında sahipsiz kalmadan

Omuzlarının ışığına dalıp gitmeden

*

Ve ben gerçekten ölmeliyim bu gece

Yorganın altında bir gece daha seni sevmeden

Yazar Mert Canbaz

Bir yanıt yazın

Özgürlüğün Bedeli

Aralığın Bağrı