Ölüm Dileği

İki sene önceydi, “affet beni baba” diyerek başlamıştım bu satırlara. Kimselere itiraf edemezdim ama suçlu görürdüm hep kendimi. “Babadır o baba, konuşma öyle, atsan atılmaz, satsan satılmaz” derlerdi, “kızım böyle işte baban, fevri, sinirli bir adam, mazur göreceksin” diyerek sıvazlarlardı sırtımı. Nefret ediyorum derdim, her gece bana kızım demen için yalvarırken Allah’a, nefret ediyorum ondan derdim. Ölsün, ölsün de toprağına sarılayım derdim. Aldım bir gün kalemi elime, elveda dedim, son vedamdı güya. Anmazsam adını gelmezdin ki aklıma. Güçlüydüm ben, güçlü bir çocuk-tum. Silindi tüm akıllardan çocuk olduğum, güçlülüğümle kaldım. Daha dokuz yaşında duyduğum sen piçsin, senin baban yok cümleleri her gece beynimde yankılandı.

Çocuktum baba ben, her gece türlü ölümler kuşandım. Çocuktum baba ben, duyduğum her seni bırakmayacağım yalanına inandım. Çocuktum baba ben işte, doldurmalıydı birileri yokluğunu. Birileri sevmeliydi beni sen gibi, birileri okşamalıydı saçlarımı kâbusla uyandığım sabahlarda. Ama unuttular işte baba, çocuk olduğumu unuttular, küçücük bedenimden koskocaman bir insan yaratmaya çalıştılar.

Bak on dokuz yaşıma geldim, yirmiye ne kaldı şurda. Sahi nerdeydin on dokuzuma girerken, kimin kızını basıyordun bağrına? Peki ya on sekiz, on yedi, on altı, on beş… Çocukluğumu hiç ederken yokluğun nerdeydin? Hangi kadına o güzel sesinle şiirler okuyordun, hangi sıfatı çiziyordu parmakların bir kağıdın üzerine? Yahu ben ölürken, hangi şarkıya eşlik ediyordun, çay-sigara karışık kokan nefesinle?

Bilmem nerdeydin, kimleydin.. Ama kötü bir haberim var sana, bu satırları okurken sen bileceksin kendime seçtiğim ölümleri, elimin tersiyle ittiğim ümitleri.
Daha acısı ne olacak biliyor musun, bahsedemeyeceğim sana herhangi bir ümidimden, ölümlerden başka bir şey yok ki elimde.

Öldüm baba, bakma nefes aldığıma. Kalbim sıkışıyor her gece, dört dönüyorum yatakta. Neden istiyorum sanıyorsun ölmeni, anca öyle gelirsin yanıma, anca öyle kavuşuruz. En büyük acizliğimle yazıyorum bu satırlarımı, ömrümden bir geceyi daha sana feda ederek.
Ama üzgünüm, o küçük kız çocuğu yok artık. Yaşımdan değil, gözümden akan yaşımdan koskocaman bir insan yarattın. İster güçlü olmak desin birileri, ister delilik; kin ve nefretten ördüm seni içinde yaşattığım kalbimin odalarını. Allah büyüktür ya, sen bu cümlenin ağırlığını elbet bir gün anlayacaksın.

Bir gece kendine güzel bir ölüm seçmen dileğiyle,
Kızın