Kanadı Kırık Kuşlar ile ilgili ne güzel şeyler yazmışım zamanında ama üzülerek şunu söylüyorum ki; Ayşe Kulin’in Kanadı Kırık Kuşlar kitabının devamı niteliğindeki son kitabı “Kördüğüm” için aynı şeyleri yazamayacağım. Neden mi? İşte nedenleri…
Öncelikle kitabın çok akıcı olduğunu söyleyeyim. İnsanı anlatımıyla içine çeken bir kitap olmuş. Kendini okutturmayı da başarıyor ama… Ama’sı var işte. Karakterleri daha önceki kitabından tanıyoruz, bu sefer Esra’nın hikayesine tanık oluyoruz. Hem de Gizem’li bir şekilde. Uzunca bir süre adını Gizem diye okuyoruz çünkü; geçirdiği kazadan dolayı hafızasını kaybetmiş biri olarak karşımızda.
Aslında daha iyi bir kurguyla daha dolu bir kitap çıkabilirdi çünkü Ayşe Kulin bu işi önceki kitaplarında başarabilen bir yazardı ama bu kitabı sanki yazmış olmak için yazılmış, ne oldu, neden oldu belli olmayan, sonu havada kalan bir kitap olmuş. Ki büyük ihtimalle bu kitabında devamı gelecektir diye düşünüyorum. Mesela okurken Esra ile Orhan Hoca arasında fazla beklentiye girmeyin benim gibi. Gelecek kitapta onları okuruz diye tahmin ediyorum. Gerçi böylelikle karakterleri enine boyuna tanıyor, daha çok benimsiyoruz orası ayrı.
Bunları yazarken bir taraftan da üzülüyorum çünkü Ayşe Kulin’i eleştirecek halim yok, ne haddime… Ama ondan beklentim bu değildi. Eski kitaplarındaki tadı ben alamadım, okuyanlar varsa onlar ne düşündü bilmiyorum.
Çok beklentiyle okumazsanız sürükleyici ve hoşça vakit geçireceğiniz bir kitap. İyi okumalar…