Zihnindekilerden kaçmaya çalıştıkça daha da dibe batmak, kendini bulmaya çalıştıkça daha çok kaybetmek, vazgeçmeye çalıştıklarına daha çok bağlanmak..
Öyle zor ki bunları aşamamak bir yere varamamak. Kendinden kaçamamak, aradıklarını bulamamak ve kavuşmak istediklerine kavuşamamak.
Hepsi o kadar zor ve yorucu ki bu koşuşturmalar içinde böyle çırpınmak, savrulmak, yerini bulamamak.
Başka hayatlara dokunmak isterken ağır darbeler alıp yığılmak, devam edememek.
Ve en kötüsü de olanlara rağmen içindeki o son umutla yaralı bir şekilde devam etmeye çalışmak.
O kadar ödün veriyoruz, o kadar vazgeçiyoruz ki kendimizden en sonunda yine bizi bitiren anılarla acılarla baş başa kalıyoruz.
“ whatever will be, will be”
🙂