içinde

Gençlik Başımda Duman…

Bugün çocukluğuma sarıldım, 10 yaşıma, en saf yanıma, ilk masalıma… 

Seni gördüğüm ilk güne gittim yeniden… Her şeyi bıraktım arkamda, yalnızca gözlerimdeki parıltıyı bırakamadım sana bakarken. Yaşımı bile bıraktım geride, çocukluğumu karşıladım bir anda. Çocukluğunu buldum anılarımızda… Çok anımız yokken anı ekledim belki de zihnime defalarca… Bir masal yarattım en saf yanımla; iki kişilik dev bir masal… Sadece bizli cümlelerim vardı, en özel masalım, en güzel yanımdı. 

Zamansızdım senin yanında. Ne yıllar geçiyordu, ne yollar giriyordu aramıza. Hiçbir şeyi fark etmiyordum konu sen olunca. Kulağımdan sesin, gözlerimden hayalin hiç gitmiyordu. Çocukluğum kadar uzak görünüyordun ama varlığın kadar yakın… Bir nefes kadar gerçektin, yokluğun kadar acı… Hep sana bağlıydım, hep sana bağımlı bu masalda… 

Seninle hiç saklambaç oynamadık sanırım. Belki de uzun yıllar oynayacağımızı hissettiğimiz içindir. Ben hep saklandım, sen hep kaçtın bu oyunda. Evvel zaman içindeydin; bir vardın, bir yoktun… Ama hep ‘çok’tun kalbimde. 

Sen bir sonsuzluktun; hiç sonumuz olamadı belki ama sonsuz olduk böylelikle… 

Bu masalda payıma hep ikililik düştü benim; içimde tezat duygular bazen selamlaştı, bazen savaştı birbiriyle. Birisi sana doğru geldi, birisi masalın sonunu fısıldadı. Birisi seni özledi, birisi gölgenden bile korktu. Birisi sana sarılmak isterken diğeri orada öylece kalmaktan çekindi hep… Velhasıl çocukluğumla yetişkinliğim hep sana çıktı…

Seninle çocuk oldum, seninle ergen, seninle genç… Eminim seninle yaşlı da olurum ben. Çünkü içimde hala masallara inanan küçük bir kız çocuğu var yarattığın… 

Yazar Asuman ATAGÜN

Siz Ve Biz Blog Editörü
İngilizce Öğretmeni - İstanbul
Rüzgar esiyorsa bırak söğüt düşünsün. Çınara zaten bir şey olmaz.

Bir yanıt yazın

Pandemi Döneminde Olası Düğün Senaryoları

Yeni Değil, Gayet Normal