Efsane Film Yeşil Yol

Vizyona girdiği gün sinemaya gidip izlemiştim. O zamanlar bir Stephen King hastası olarak koşa koşa gitmiştim filmi izlemeye. Ve bana hitap ettiğini düşündüğüm efsane yazar sanırım herkesin hayatına dokunmayı başarıyor ki unutulmaz filmler arasında sayılıyor Yeşil Yol’un ismi. Dün akşam televizyonda ise başından itibaren izleme şerefine bir kez daha nail oldum.

Güvenin güvensizliğin, hastalığın sağlığın, özgürlüğün esaretin, hakkın haksızlığın bu kadar güzel işlendiği bir başka film olan Esaretin Bedeli‘nden izler taşıyan ve yine aynı müthiş yazarın kitabından uyarlanmış güzel film.

16-17 kitabını okumuş bir kişi olarak şunu söyleyebilirim ki çoğu korkularımı sayesinde yenmiştim. En azından bende bıraktığı tesir bu.

Bir farenin ölümüne bir insan üzülebilir mi? Üzülebiliyor. Azılı bir katilin ölümüne bu kadar üzülebilir mi? Üzülüyor. İnsan doğru bildiği yanlışları ancak açığa çıkınca fark edebiliyor. Bazen tersine gittiğimizi hissetmeyiz yaşarken. Ve bir film bunu öyle bir güzel size anlatıyor ki etkisinden defalarca da izleseniz kurtulamıyorsunuz.

SANAT İYİ Kİ VAR!