Bugün Öldürdüm Seni

Bugün öldürdüm seni, bugün selân yankılandı sokaklarda. Kimse duymadı, ben duydum. Bugün öldürdüm seni, tenine yakıştıramadığım o toprağı serptim üzerine. Üzgünüm, bu defa çok yakıştırdım tenine. Bugün öldürdüm seni, nefretinle kal, nefretinle ölme sevgilim, derdim. Nefretinle öldün. Annen, baban, yanında bilmem kaç sabaha uyandığın o kadın… Kimse ağlamadı. Kimse yoktu cenazende. Ben vardım, ağlamadım. Anladım ki sana ağlamaya mecalim kalmamıştı.

Bugün öldürdüm seni ama katilin ben değildim. Haklıydın, sen benden hep bir adım öndeydin. Bugün öldürdüm seni ama katil sendin. Sana beyaz yakışmaz diye düşünürdüm, yokluğunla sabahı zor ettiğim o gecelerde. Sevgili Sevgilim, beyaz çok yakıştı tenine.

Bugün öldürdüm seni, bundan seneler önce ölmüştüm. Şu hayat denilen şeyde bir kere farkımız kalmasın istedim. Bir kere beni anladığını hissetmek istedim. Bugün öldürdüm seni, artık nefes alabilmek için. Haram olmayacak birkaç uykuya dalmak için.

Bugün öldürdüm seni, bugünden sonra yaşayabilmek için.