Bazı İnsanlarda Şeytan Tüyü Vardır

Sıradan bir gün… Yaptığın her şey aynı… Ne eksik, ne fazla… Uyandığın andan o ana kadar bütün sahneler daha önce de yaşanmış hem de kaç kere… Ve o kadar da kanıksamışsın ki durumu; hiç tuhaf gelmemeye başlamış yaşadığın bu kısır döngü…

Bir an… Umulmadık o an… Yeniden heyecanlandıran ama aynı zamanda korkutan… Korkuyorsun çünkü yaraların var ve muhtemelen seni yine yaralar… Heyecanlanıyorsun çünkü aslında buna ihtiyacın da var…

Bütün bunları düşünürken bilirsin; sonu yok… Olamaz da zaten… Engel olmak istersin hem kendine hem de kalbine… Ama başlamışsa akıl-kalp savaşı, ne yapsan nafile…

Bir söz alır götürür seni; hayatta duyduğun en değişik cümle oluverir o anda…

Bir gülüş çarparsa gözlerine, bütün gülmelerini unutur ilk defa güldüğünü düşünürsün… Belki de uzun zamandır ilk gülüşündür… Engelleyemezsin…

Bir bakış denk gelmişse bakışına, dalıp gidesin gelir, kaçıramazsın gözlerini bir an bile olsa…

Bir öpüş… Titretir yeniden kalbini, başka biri yapıverir seni, unutamazsın…

Bir koku gelir burnuna, onun kokusu… Çekersin içine doya doya… Gidince hep kalmasını ümit edersin aklında. Çünkü gider yakın bir zamanda… Bütün sözlerini, gülüşlerini, bakışlarını alır gider… Hiç bir şeyi hatırlayamazsın belki ama şanslıysan eğer, bir koku duyarsın, tanıdık, hoş bir koku; onun kokusu… Gülümsersin istemsizce…

Güzel hayat yoktur, hayatı güzelleştirenler vardır. Hoşça kal güzellik… Kokunla kal… Bir bakıştan, bir gülüşten ve cümle tövbelerden bahseden bu şarkıyla kal…