Bir Fotoğrafın Şiiri

Parmaklarının arasında sigaran, önünde rakın.
Yüzünde betimleyemediğim o gülüşün.
Kahkahan.
Kahkahaların kokuyor fotoğraf.
Tam şakaklarında gülüşünden ötürü kabarmış damarını izliyorum,
Yüreğim kabarıyor,
Bıyıkların dudaklarına düştükçe,
Yüreğim kabarıyor,
Gülünce kısılan o gözlerini izledikçe.
Yüreğim kabarıyor,
Gülüşünün kıyısından öpemeyince,
Öpemeyeceğimi bilince.
Bir fotoğrafa ne kadar uzun bakılabilirse,
Öyle bakıyorum sana,
Uzun uzun.
Ah bir görsen yüreğimi,
Dünyadaki bir saniyeyle, yıllar devriliyor içimde.
Ah bir görsen yüreğimi,
Dünyadaki sensizliğime baş kaldırıyor, yakıyor kaldırımları, yolları!
Sana çıkmayacaksa, diyor,
Bu yolların hiçbiri kavuşturmayacaksa beni sana..
Küfürler dökülüyor hemen ardından..
Oysa bir fotoğraf karesinde bile bakmıyorsun yüzüme,
Oysa bir fotoğraf karesinde bile gördüğün ben değilim,
Güldüğün de.
Bilmem hangi senenin, bilmem kaçıncı ayındasın o karede,
Senden bir haberim,
Şimdilerde benden bir haber olduğun gibi.
Çok yorulmuşsun geçen senelerde, belli,
Çok yormuşlar seni,
Yormuşlar ama hiç sormamışlar sanki,
O dostlarının, sevdiklerinin ağzından hiç dökülmemiş sanki,
Nasılsın ve ismin ardından..
Keşke görmeseydim o içindeki mutsuzluğu,
Keşke alabilseydim dünyanın tüm yükünü omuzlarından,
Keşke her şeyden bir haberken yük olmasaydın şu omuzlarıma,
Ezilmeseydim altında, eğilmeseydim.
Bir günah gibi bilmeseydim seni,
Bağıra çağıra anlatabilseydim seni,
Seni ama sana..
Ne zormuş iki kelime kurabilmek karşında,
Ne zormuş seni bilmeden, sensiz kalmak.
Sana bir merhaba bile diyemeden,
Vedalara mahkum bırakılmak.
Üzgünüm,
Beceriksiz bir çocuğum,
Bu gece de veda edemiyorum sana.
Yanaklarım kızararak yazıyorum,
Bu gece de çok seviyorum seni,
İlk sevdiğim geceden farklı.
Ne çok isterdim senden nefret etmeyi,
Ne çok hakkımdı oysa.
Ne çok layıktı nefretim sana.
Ama sen,
Öyle bir şeysin ki sen,
Ne diyor şair,
Terazilerce altın yüklenmiş gibisin sen,
Ah sen,
Bir bilsen.
Ah sen,
İki gözümün kavgası,
Sen,
Dilimin mührü, yasağı,
Sen..
Ah sen,
Bir görebilsen..