Bir Can Toprağa Bir Gün Düşer, Geride Kalanlarsa Her Gün

Ölümün soğukluğuna üşürüm bu mevsimde…

Günler geçse de, yıllar acıyı azıcık dindirse de aynı anı yaşar gibi hissettirir yıl dönümü.

İnsanın yaşamayı arzu etmediği bir tarihtir bugün, benim için. Biraz daha katmerleşir sancısı yüreğimin. Damla damla sensizliği dökerim gözlerimden. Buz kesmiş bedenim, karlar altında kalmış bir mezar taşı kadar soğuk…

Bayramlarda kaçışan gözler dile getirir sensizliği. Düğün dernek kurulur senin dansa kaldırmanı beklerim hala… Bir şehrin ses(n)sizliği anlatır bazen.  Öyle ya şehirleri anlamlı kılan, canlı kılan içinde yaşayan insanlardır. Susar başkent bana, her adım attığımda. Sensizliği, senin ardında bıraktıklarınla kucaklarım. Alırım kokunu onlardan, ılık bir ohh çekerim içime…

İnsan büyüdükçe, hayatın yükleri de ağırlaşır. Sevdiğin insanlar yaşlanır, yaşlandıkça çocuklaşır. Zamanın insanda bıraktığı derin izler başlar. Yaşlılık, hastalık ve ölüm gibi… Gençliğin canlılığı sende de söner yavaş yavaş. Acılara tanık oldukça ruh tükenir, beden gülmeyi unutur. Belki gülersin ama gülerken acı çekmek çok farklı bir duygudur bilirim. Hayat devam eder, etmelidir de… Hayat kaldığı yerden devam eder, ama insan hiçbir zaman tam olmaz.

Bugün, Senli  döküyorum içimi satırlara…

Senin beni sevmelerini özlüyorum. Kocaman bir kız oldum belki ama çocuk sever gibi sevişini özlüyorum.  Gülmelerini, ağız dolusu kahkahalarını, hoş sohbetini özlüyorum. Spor kanalı için edilen kavgaları, kahvaltı sofrasına bizleri uyandırışını, tatilleri (senin gelişini) özlüyorum. Ben seni çok özlüyorum.

Sevdiklerinden ayrı şehirlerde yaşamak, paylaşımı azaltsa da sevgiyi eksiltmez. Aile olmak, kardeş olmak sevginin kalbe en masum yerleşmiş hali. Karşılıksız sevmek, sadece sevmek.  Sizden uzağa gitse de aynısı gibi sevmek… İnsanın en garip özelliği de şudur ki çok severken, söyleyememek. Sevdiğimi her fırsatta sana söyledim ve hissettirdim biliyorum ama bana yetmedi. Uzaktan duyulur her zaman sevgi sözcükleri ; “ BEN SENİ ÇOK SEVİYORUM.”

Geç kalmadan yarını ya da sonrayı beklemeden sevdiklerinize; “İyi ki varsın.” deyin. Sarılın ve “Seni seviyorum.” fısıldayın yüksek sesle, yürekle… Şuan yanı başınızda olan bir sevdiğiniz varsa çok şanslı bilin kendinizi, yüz yüze söyleyebileceksiniz. Şimdi, hemen, sakın ertelemeyin. Çünkü sonra bizim için sadece kayıptan ibaret.

Sevgiyle, sevdiklerinizle kalın…