Ayşe Kulin’den Son

Geçen yıl Didim Altınkum Yazarlar Festivali’nde sevgili Ayşe Kulin’in imza gününe gitmiştim. Çok kitabını okuduğum için, son çıkardığı “Son” kitabını imzalattırayım dedim… Tabi yıllardır görmediğim ortaokul öğretmenimle orada karşılaşmak imzadan daha değerliydi orası ayrı. Kitabı bir sene rötarlı okumak kısmet oldu. Bunda da varmış bir hikmet diyelim ve geçelim kitaba.

Aslında çok kısa sürede bitirilecek, oldukça sürükleyici bir kitap sizi bekliyor. Daha önceki kitaplarında özellikle “Kanadı Kırık Kuşlar” ve “Kördüğüm” kitaplarında olan karakterlere bir son yazmış yazar. Umarım gerçekten de sondur çünkü sürekli aynı karakterler etrafında dönmesi yazarın kitaplarına hiç kafa yormadığı izlenimi veriyor okuyucuya. (Ben öyle hissettim açıkçası) Karakterleri çok güzel bir şekilde birbirine bağlamış ama başka isimlerle, başka şekilde aynı kurgu yapılamaz mıydı acaba diye düşündürüyor insana.

Peki gerçekten son muydu karakterler için orasını da bilemedim. Bazı olaylar havada kalıyor, bazısına da öyle son yakışmıyor. Ama yine de sıkmadan, merakla okutuyor kendini.

Derya’ya üzülüyor, İlhami’ye acıyor, David’i takdir ediyor, Hakan’a hak veriyor, Esra’yla korkuyor, Aguli ile gülümsüyorsunuz. Nebahat’ta şok oluyor, Vural’a şaşırıyor, Recep’e üzülüyor,  İbo’yu da tebrik ediyorsunuz. Bu kadar duygunun bir arada olduğu kitabı merak ediyorsanız “Son” sizi bekliyor.

Hangi kitabın sonu nasıl biter bilmem ama umarım hepimizin güzel sonlu yazıları olur. İyi okumalar.