Ya Olmasaydı ?

Saat gecenin bir yarısı ve benim aklıma durup dururken takılan bir soru… “Bir insan günde ortalama kaç kelime konuşur?”

‘Nerden geldi şimdi aklına?’ diye söylenerek ama kendime de engel olamayarak hemen araştırmacı ruhum devreye giriyor ve öğreniyorum sonucu… Kadınlar 20.000, erkekler 7.000 kelime konuşurmuş. Bu sonuçlar doğru mu yanlış mı, kimin ne kadar konuştuğunu nasıl belirlemişler, erkekler neden az konuşur ya da kadınlara garezi olan biri mi yapmış bu araştırmayı bilmiyorum. Bunlar başka tartışma konuları… Benim asıl takıldığım; bunların arasındaki bir tanesi… Kadını-erkeği, büyüğü-küçüğü, optimisti-pesimisti herkesin kullandığı bir kelime…Hem de sıklıkla… Zaman zaman kaygı anlamı taşıyan ama aslında içinde bir ümit barındıran… Söyleyen kişi için bazen bir kaçış, bazense sığınak… Kimine göre üşengeçlik, kimine göre ise bir dua.

Uzun bir otobüs yolculuğundasınız… Yanınızdaki sohbet etmeye başlamış ama sohbeti sizi pek sarmamıştır. Aldığınız aile terbiyesinden dolayı da sesinizi çıkaramıyorsunuzdur. İşte o anda kurtarıcı gibi yetişir imdadınıza.

Sınava girmişsinizdir. Haliyle sınavınızın nasıl geçtiğini soracaktır insanlar. Anlatırsınız tahminlerinizi ve en sonunda da o kelimeyle bağlarsınız sınav hakkındaki düşüncelerinizi.

Yeni bir işe gireceksinizdir. Mutluluğunuzu paylaşırken bile kullanmışsınızdır o olmazsa olmaz kelimeyi. Belki dua, belki de umut olarak. Tersi için de geçerli elbette, işten çıktığınızda da kullanmanızda hiç bir sakınca yoktur. Bu sefer teselli niyetiyle ordadır…

Evleneceksiniz, en mutlu gününüz… Ya da ayrılmışsınız, en berbat gün… Duyduğunuz en yaygın kelimedir kendisi… Farketmez onun için mutlu mu berbat mı bir gün olduğu. Bukalemun gibidir mübarek…

Tahmin ettiniz gerçi ama ben yine de tanıştırayım. İyi ki lügatımızda “Hayırlısı” diye bir kelime var. Yüzünüzde ufak bir tebessüm olduysa sizin de kullanmışlığınız var 🙂