Kadın Beş Harften Öte

Ben bir kadınım, beş harften öte. Bir zamanlar anneydim, bir zamanlar evlat… Bir zamanlar birileri sevdi beni. Belki okuduğun bir şiirdeydim, belki geçtiğin o sokakta, belki hiç bilmedin beni. Her şeyden önce bendim, kendim için vardım, kendim için var olacaktım. Hayallerim, hedeflerim vardı; saçlarını okşamak istediğim evlatlarım, beraber gülmek istediğim ailem, yapmak istediğim bir meslek, okumak istediğim bir kitap, var olmak istediğim bir hayat vardı. Artık yok!

Ben bir kadınım, beş harften öte. Beni biliyorsun, beni tanıyorsun. Doğduğun o gün benim kucağımdaydın, sana seslendiğim o gün “güzel kızım” diye saçlarımı okşadın; bana aşık oldun, bana şiirler yazdın… Haberin olmadan kanımın aktığı o kaldırıma ayak bastın, çığlıklarımın yankılandığı o sokakta kahkahalar attın! Kör bir kurşuna kurban gitmedim, karanlıkta değildim. Kafama dayanan o silahı, boğazımı parçalayan o bıçağı izledin; o sokak lambasının altındaki yardım çığlıklarımı dinledin ama duymadın ve görmedin.

Ben bir kadınım, beş harften öte. Annendim, sevgilindim, kızındım, dostundum… Etek giymiştim bir gece, alkollüydüm; davetkârdı dediler, iznim olmadan dokundular tenime, öldürdüler. Tüm bunlar yaşanırken çığlık çığlığaydım, sen beni duydun; içmeseymiş, giymeseymiş, gülmeseymiş dedin…Ölü bedenimi, ruhumu suçladın, zihniyetini akladın! Birini sevmiştim bir zamanlar, başımı gövdemden ayırdı, bir gitar kutusunun içine sıkıştırıp çöpe attı. Bir çöplüğün mezarım oluşunu izledin. Çıktın bir kürsüye aileme seslendin, sahip çıksaydınız kızınıza, dedin. Ölü bedenimi, ruhumu suçladın, zihniyetini akladın! Evime dönmek istedim bir akşam, dolmuştaydım. O gecenin sabahında kül olmuş bedenim verildi aileme. Yanışımı izledin, ailemin yüreğine kor gibi düşüşümü gördün. Sadece sustun. Ölü bedenimi, ruhumu suçladın, zihniyetini akladın! Patronumla birlikte bir plazadaydım o gece, o gece o plazanın bilmem kaçıncı katından aşağı atıldım, istediklerine karşılık vermedim diye. Ordan düşüşümü izledin, beni iten elleri gördün. O saatte orda ne işi varmış, kendisi de istiyormuş dedin. Ölü bedenimi, ruhumu suçladın, zihniyetini akladın!

Bana ne isim verirsen ver, kadın, bayan, karı, avrat.. Ben bir insanım, milyonlarca harften, milyonlarca ruhtan öte. Yaşamak benim en büyük hakkım, bana bir gün verip, geriye kalan her gün benden alamazsın. Çok üzgünüm, o rezil zihniyetini benim ölü bedenim üzerinden aklayamazsın!