İkinci Sabah

Eğer bir masalsan sen,
Eğer süsleyeceksen rüyalarımı,
Eğer beni hissiyatsızlığın karanlığından kurtaracak şeyse ellerin,
Köz de olsan, ateş de;
Yansam cehenneminde cayır cayır,
Yanında uyanacağım o ikinci sabahın ahirinde,
Unutur tüm evvelimi sana sığınırım,
Ve şahidimdir Tanrı,
Bu kalbin bir daha böyle atmayacağına inanırdım.

Haberin olmasın,
İhtimallerinde dahi var olmayayım,
Sen öyle sessizce izle uzakları,
Sen öyle mânasızca bak yine gözlerime,
Kaçır yine gözlerini,
Ben kaybolurken gözlerinin yeşil gökyüzünde,
Kimseler duymasın,
Kimseler bilmesin…
Bilme!
Bilme ki gidemeyesin,
Bilme ki hiç ölemeyesin.