Bir Satır

Yazamıyorum artık.
Neden yazayım ki…
Neden yazmalıyım?
Anlatmak zorunda mıyım gerçekten bir şeyleri?
Söylemek zorunda mıyım damarlarımın dahi kuruduğunu artık,
Yaşamanın ağırlığı altında ezilirken,
Nefessizliğin acısı tüm vücudumu sarmışken,
Bir duman,
Nefesimi dahi alıp götürmüşken,
Zorunda mıyım?

***

Yazmak istemiyorum artık.
Sadece özür dilemek istiyorum.
Özür dilemek istiyorum verdiğim tüm sözlerden,
Gece geç saatte eve dönerken aldığım kararlardan,
Yalnız kaldığımda içtiğim kadehlerden özür dilemek istiyorum.
Özür dilemek istiyorum sevdiğim kadından…
Yaptığım tüm yanlışların gözlerine bakıyorum kanlar akarken vücudumdan.
Bir masa var önümde,
Bir silah bir de kalem.
“Al” diyorlar. “öldür kendini.”
Hangisi daha zor bilmiyorum.
Bir anda son nefesini verebilmek mi,
Her nefesinde bir satır daha ölmek mi?