Mart

Bulutlu bir akşamüstünde penceremin dibine gelen kuşun bakışlarındaki tedirginliği ve bana bakışındaki şaşkınlığıyla karşılaştım, arkadan çalan müziğin hüzünlü sözleri ve sigaradan çıkan acı duman..

Bugün gökyüzü gibiyim, gökyüzü gibi karmakarışık. Bugün Cem Karaca’nın tamirci çırağıyım, Mahzar Alanson’un küçük kızıyım, Sertap Erener’in kedisiyim… Bugün ben değilim her zaman olmadığım bir ben değil

Her zamanki avare duygularımın yoğun olduğu bir gün,

Kelimelerin bana küstüğü bir gün,

Kendime gelemediğim bir gün, sahi neydim ki ben kendime gelemiyordum, neredeydim ben?

Yine nerde olduğumu bilmediğim bir zaman,

Galiba duygularımı yalnızlaştırmaya alıştırdığım bir dönemdeyim, her geçen gün daha olgunlaştığımın ama çocuk kalmak istediğim bir zamandayım,

Artık bazı şeylerden vazgeçtiğim, kendimi bulamadığım bir zaman…

Kabullenmenin daha doğru olduğunun farkına vardığım bir zaman,

Kitaplara dahi küstüğüm bir zaman ve kelimelerin de bana küstüğü…

Kaybettiğim bir ben var; üzgün ve kırık…

Tıpkı hayat gibi; acımasız ve isyankar…