Cengiz Aytmatov-Beyaz Gemi

Beyaz Gemi okuduğum ilk Cengiz Aytmatov kitabıydı… Bile isteye almadığım, bir şekilde elime geçen bu kitap hayata bir çocuğun gözünden baktığımızda onlar için büyüklerin ne kadar acımasız olduklarını görmelerine, o çok güvendikleri kişilerin nasıl bir anda kötü tarafa geçtiklerine tanıklık etmemiz sebebiyle beni etkileyen bir kitap oldu.

Kitapta herkesin bir adı varken çocuğun adı verilmemiş. Belki de tek bir çocukla sınırlandırmayıp bütün çocukların masumluğuna değinmek istemiştir Cengiz Aytmatov.

Kırgızistan’da dedesi Mümin, teyzesi Bekey, eniştesi Orozkul, Gülcemal yengesi ve yengesinin kocası Seydahmet bir de üvey ninesiyle birlikte yaşayan küçük bir çocuğun hikayesini okuyorsunuz. Bu hikayede anne-baba özlemini, hayvan sevgisini, kutsal değerlere olan inanışları, insanların içindeki iyilik ve kötülükleri, kadın-erkek eşitsizliğini, aile içi şiddeti, evlilik sorunlarını… daha pek çok günümüzde de var olan çatışmaları bulabiliyorsunuz. Saf bir çocuk dünyasından, hayatın acı gerçeğine ulaşıyorsunuz.

Cengiz Aytmatov’un ayrıntılı anlatımı çok etkileyici, olay ve mekan betimlemeleri muazzam. Öyle ki kitapta geçen bir sahnede – Maral Ana’nın yaptıklarına karşılık insanların acımasızlığı ve onu öldürüşü- çocuğu yaraladığı gibi sizi de yaralıyor. O hissi yaşıyorsunuz anbean. Aynı zamanda Kırgızistan’daki hayatlara da ufak bir yolculuk yapıyorsunuz.

İyi okumalar…