Sabahattin Ali – Sırça Köşk

Sabahattin Ali’yi ve eserlerini anlatmaya yetecek kelime yok gibi nerdeyse… Yıllar yıllar önce yazılan kitapları hala en çok satanlar arasında… Yayınevleri, kapakları değişip değişip yeniden buluşuyor okuyucularla. Güzel de oluyor vesselam. Çünkü muazzam kalemini zekasıyla birleştirerek yazdığı eserler hep okunmalı, ders çıkarılmalı diye düşünüyorum. Eminim ki bana katılıyorsunuzdur.

Gelelim “Sırça Köşk” kitabına… Farklı öyküler barındırması kitap okumak isteyen ama çabuk yorulan ya da uzun soluklu okuyamayan okuyucular için büyük bir şans… Öyküler birbirinden bağımsız, karışık sırada bile okunabilecek türden. Gerçi benim için tersi bir durum söz konusu oldu. Sade ve akıcı diline rağmen öykülerin kısa oluşlarından dolayı karakterleri özümseyemedim. Konuların yüzeysel ele alınması sebebiyle ilk başlarda sıkıcı geldi ama sonraları beni alıp götüren, hayatın içinden izler taşıyan, düşündüren, Sabahattin Ali’nin yaşamından izler bulduğum bir kitap oldu. Şimdi kitaba bakınca  “en güzel öyküsü şu öyküydü” bile diyemiyorum. Ama tabi ki esere adını veren Sırça Köşk masalı bambaşkaydı…

Kitaptaki öyküler 1944-1947 arası yazılmış. Ama kitabı okuduğunuzda anlatılanların günümüz için de ne kadar geçerli olduğunu fark ediyor, aradan geçen 75 yılda toplumsal anlamda çok da bir ilerleme gerçekleştiremediğimizi görüyorsunuz. ‘Çirkince’ köyünün nasıl Şirince’ye dönüştüğüne tanıklık edecek, dünyaya bazen adı çıkan, bazen çaresiz, zor durumda olan birinin, bazen de mutlu bir köpeğin gözünden bakacaksınız.

Tabiri caizse Sabahattin Ali “Yapmış yine yapacağını…” Geleceği görmüş, geçmişten ders alın demiş, her bir öyküsünde, masalında ders niteliğinde bilgiler vermiş aslında. Keşke okuyan herkes kendi payına düşeni alsa, sorgulasa, ders çıkarsa, insanlığı üzerinde muhakeme yapsa…

Sırça köşklerin kurulmadığı nice güzel günlerde iyi okumalar dilerim…