İrfan SAYAR
Cehennem olmasaydı…
Bir düşünün… Cehennem yok! Cennet var ama. Tebliğ için görevlendirilen peygamber ümmetine şöyle seslense;
-Ey inananlar; namazı kılın, orucu tutun, zekatı verin, kurbanı kesin ki yaratıcı size acısın ve cennetine alsın.
Kul bu ya… Yapmak istemeyecek ve hemen şöyle bir soru soracak peşinden;
-Peki yapmazsak cezası ne olacak?
(Değil mi ki cehennem yok) işlenen bir suçun da karşılığı olması gerekmez mi? Cevap gecikmeden gelecektir;
-Cehennem yok ama dediklerimi yaparsanız sizin için iyi olur.
-Dediklerini yapmasına yapalım da yapmazsak ne olur merak ediyoruz?
– !’^+%&/(
Cehennemsiz bir cennet karşıda duruyor. Korku yok, rekabet yok, telaş yok, endişe yok, mücadele yok… Zaten cennet garanti. Denileni yapsak ne olur yapmasak ne olur… İnsan oğlu vur patlasın çal oynasın o vakitten sonra. Ahlak, namus, şeref, çalışma, üretme, faydalı olma… Hepsi boş şeyler. Neye yarayacak ki bunlar. Hatta hiç olmamış yer yüzünde baştan beri bu sayılan güzel huylar, oluşamamış…
Bencillik, hor görme, nefret, haksızlık gırla gidiyor. Akraba da kim? Komşu da kim oluyor? Cebindekini fakirle bölüşmek, hastaya düşküne yardım etmek, hele yetim öksüz hakkı yok yok yok.
Zalime, kalleşe, haine, arsıza, hırsıza cehennem yok.
Düşündünüz mü?
Ben de öyle düşünmüştüm…
