içinde

Yaşayamadım

Hayat durmuş gibi geliyor, belki de sadece benim için geçerlidir bu. Saplanıp kaldım bir noktada, devamı gelmiyor. En kötü ihtimal bile belirsizlikten iyiymiş gerçekten. Ne bir beklentim var hayattan ne de umudum. Bir şey istemiyorum, isteyemiyorum.

Kendime yapacak bir şeyler arıyorum sürekli, boş durmaktan kaçıyorum. Yapmam gereken şeylerin ve günlük hayatın telaşının içinde kaybolup bir şeylere daha kolay adapte olmayı yaşamaya devam edebilmeyi istiyorum. Ama ne yapmalıyım ki?

Ellerim uyuşuyor, zihnim acıdan uyuşuyor, kalbimin ne yaptığı belli değil. Hem bu kadar güçlü hem de güçsüz hissetmeyi nasıl başardım bilmiyorum. Her saniye ağlamama ramak kalmış şekilde dolaşıyorum etrafta, bir şey olsun da ağlayayım diye.

Ağlamak istiyorum, o zaman ne hissettiğimi bilirim belki. Ne hissettiğimi bilmek için mutlu olmayı seçemedim çünkü onu beceremiyorum şimdilik.

Düşünüyorum, uyuyacağım uyanacağım ve ne olacak şimdi yani. Günler geçince ne olacak. Doğum günüm yaklaşıyor mesela, ne yapmalıyım? Kutlamam mı gerekiyor, bi pasta benim “iyi ki” doğmuş olduğumu mu gösterecek.

Hayat benim için fazla mı kolay fazla mı zor karar veremiyorum. Veya yeni şeyler alınca mutlu mu olacağım? Eskiden para harcamak zevk verirdi şimdi o da anlamsız. Ne yapacağımı bilmiyorum. Hayat hiç beklemediğim bir noktaya getirip bıraktı beni.

Yürüdüğümden haberdar bile olmadığım bir yolun bilmediğim bir sokağındayım şimdi. Tanımadığım insanlarla çevrelenmiş duruyorum öylece. Dönüp bakıyorum geriye, atmak istediğim adımlara kalmayan dermanımı düşünüyorum. O adımları atmak istiyor muyum onu bile bilmiyorum. Tarif edemediğim bir takım hisler işte. Belki de bu denli yorucu yapan tarifinin olmaması. Tarif edemediğim gibi anlatamıyorum da.

Geçmek bilmeyen, varlığını sorgulayamayacak kadar alıştığın bir acı. Anlayamıyorum, anlamlandıramıyorum ve anlatamıyorum. Belki de mutlu olabileceğime dair bir umudum olmadığı için yaşamak bana zor geldi.

Bazen mutsuz olursun ya, ama dersin ki kendi kendine “Atlatacağım, eninde sonunda mutlu olacağım” ben bunu söylemediğim için ölmek istedim. Olamadım, güzel olamadım, yaşarken güzel olamadım. Aynaya bakınca gördüğüm kişiyi sevemedim, olmadı, yapamadım yaşayamadım.

Yazar nihal-krcll

Bir yanıt yazın

Yalnızlık VE Ticaret Üzerine

Suskunlar – İhsan Oktay Anar