Hasan Erbay
İki yıldan biraz uzun bir zaman önce burada, sağlık alanına ilişkin edebi yapıtlar üzerine inceleme yazıları yazmaya başlamıştım. İlk yazıda da belirttiğim gibi, iyi bir okur olduğumu iddia etmiyorum. Ancak bu durum, tıp ve edebiyata dair okumalarımı paylaşmama engel bir durum değildir, diye düşündüm. O dönem burada bir müddet yazdıktan sonra, tamamen kişisel gerekçelere dayanan ve sağlık sorunları ağırlıklı nedenlerle, yazmaya ara vermek durumunda kalmıştım. Bu yazı ile tıp ve edebiyat bağlamında okuduğum eserleri yorumlamaya kaldığım yerden devam etmiş oluyorum.
Şimdiki Aklım Olsa!
Zeplin Kitap; 2014.
167 Sayfa. Yazarı: Ahmet Faruk Yağcı.
Bu kitabı, şimdi tam hatırlayamadığım bir tarihte, iyi bir okur olan bir dostumun önerisi ile edinmiştim. Kütüphanemde okunmayı bekleyen onlarca kitap arasından bu kitabı seçip almamın, muhtemelen en önemli gerekçesi kapağı olsa gerek. Aslında kitap kapağının oldukça basit bir görsel tasarımı olsa da sağlam bir sarı zemin üzerine bir steteskop yerleştirilmesi bu kapağı, en azından benim için, oldukça çekici bir hale getirmeyi başardı. Şimdiki aklım Olsa! bir dahiliye hekimi tarafından yazılmış bir anı kitabı. Başlığın hemen altındaki “Hekimler, Hastalar ve Etrafındakiler” ifadesi, kitabın meramını daha en baştan anlatıyor. Kitabın baskı kalitesi, boyutu ve editöryal/teknik gözden geçirmesi gayet başarılı. Bir anı kitabı olduğu için de seri halde okunabilen ve sizi yormayan bir yapıya sahip.
Kitabın dili genel olarak akıcı olsa da bir konuşmanın yazıya dökülmüş versiyonu gibi duran kimi bölümleri nedeniyle, zaman zaman okumakta zorlandığım yerler oldu. O nedenle okuma tadını eserin tamamında aynı seviyede hissedemedim. Yazarın dili gayet akıcı, hatta zaman zaman okuyucuyla doğrudan temas kurmak istercesine esprili. Zaten bunu ilk sayfada “…Ciddiyeti az, mavrası namütenahi bir çalışma.” şeklinde açıkça belirtmişler. 1980-2014 yılları arasını kapsayan bu kitapta, bir hekimin ağzından hekimlik mesleğine dair, içeriden ve yaşanmış olaylardan derlenen bilgi ve veriler yer alıyor. Hocalardan öğrenilen nice hayat/meslek dersleri, hastalar ve hasta yakınları, iyi ve kötü tüm yönleriyle insanlığın bir kopyası hastane personeli ve özel hastane ve onunla ilişkili nice konular oldukça içten ve samimi bir dille anlatılmış. Hatta yazarın dili bazı bölümlerde o denli içten ve samimi bir hale evrilmiş ki özel hastanelerdeki “hastayı müşteri olarak görme” anlayışının bazı unsurları büyük bir başarıyla anlatılmış. Bu yaklaşımı nasıl yorumlamam gerektiği konusunda epey bir süre kararsız kaldım. Ancak hastanın ıstırabına ortak olmak, onun acısının biricik oluşuna değer vermek ve ona yardım etmek için mesai kavramını hiçe sayarak çalışmak/çabalamak; hekimlik mesleği açısından büyük erdemlerden. İşte bu erdemlerin anlatıldığı bölümler, gerçekten okuru alıp insanlık, hayatın anlamı ve ölüm gibi bambaşka yerlere götürüyor. Ancak bu erdemlerin anlatıldığı bölümlerde konu bir şekilde nasılsa, parasal ve maddi ilişkilere kayıveriyor. İşte o kısımlar, belki de bir hekim-okur olmam nedeniyle, beni rahatsız etti. Elbette başka bir okuyucu aynı kitabı benim kadar alıngan bir gözle okumayabilir. Nihayetinde kitap okuma, oldukça öznel bir eylem/durum. Şüphesiz ki toplumda herkes emeğinin karşılığını almalı, maddi konularda profesyonel davranmalı; ancak bu konuları bir hekimin ağzından bu denli net şekilde duymaya belki de ben şahsen, hazır değildim.
Kitapta altını çizdiğim epeyce cümle oldu. Özellikle hekim-hasta iletişimine dair bölümdeki kimi anlatılar, meslekte deneyimli bir hekimin ağzından genç meslektaşlara birer ders niteliğinde. Kitabın en güçlü yönü burası. Zaten bir okurun kitaplardan beklentisi nedir ki? Bir hayatı ve onun deneyimlerini öğrenme ve kavrama imkanına sahip olmak. İşte bu, yeterince keyifli ve güzel bir duygu. Şimdiki Aklım Olsa! genel okurdan ziyade sağlık/hekimlik anılarına meraklı okuyucular ve özellikle de genç hekimler için iyi bir seçenek olabilir.
Görülüyor ki bu topraklarda hekimlikle alakalı anlatılacak, yazılacak çok fazla şey var…
Selam ve sevgiyle.
