Behzat Balcı
Gamlanma ey her zerresi zerden öte gönlümde payidar kalan zen. Kalbim mihenge taşlaşmış ve sürülesi var zülüflerinden dalgalanan varaklı sevdaya. Sen değdikçe yüreğimdeki her sıyrılış büyüyen kıymetin ile yeni kabuklara vücut olur.
Kederlenme ey çırpınışları dizginleyen sularında gark olduğum dilber. Deryalara dökülen pirüpak ırmakların köpükleri ile teneffüs edilesim var yiğit deviren, demir eriten o ak göğsüne.
Üzüntüyle hislenme ey derdiyle bulut ağlatan, bülbülün konacağı gül dalını büktüren tabiat güzeli, esen yelim. Sana olan hislerimi tasnif etsem bine bin eklenen binlerce Ferhat ile Mecnun olur, bir şehir, Kenan ili olur. Kaybolan Yusuflara kavuşan Yakupların gözlerinin açılışı olur.
